Տեխնոլոգիաների զարգացման ու տարածման հետ այդ տեխնոլոգիաներից օգտվել կարողացողներն ու դա փորձողները հաճախ ունենում են թյուր ընկալում, որ իրենք այլևս տեղեկատվության արտադրողներ են: Իսկ պրոֆեսիոնալներն արդեն կարող են գնալ վաստակած հանգստի:
Այս թյուրընկալումը կարող է ավելի երկար գոյատևել, քան ցանկալի է, հատկապես այն պատճառով, որ ոչ պատշաճ միջոցներով տեղեկատվություն են սկսում արտադրել… լրագրողները:
Տեխնոլոգիական առաջընթացի «զոհերից» առաջինը թերևս ֆոտոլրագրությունն է, ինչպես նաև՝ տպագիր կամ առցանց լրատվությունը, երբ այն ուղեկցվում է ոչ պատշաճ տեսա- և ֆոտոտեղեկատվությամբ:
Ֆոտոլրագրողները պարբերաբար իրենց մտահոգություններն են հայտնում իրենց հեղինակային աշխատանքների կամայական կիրառության, այլոց ոչ բարեխիղճ աշխատանքի պատճառով մասնագիտության վարկաբեկման կապակցությամբ:
Սրան ավելանում է նաև այն, որ հաճախ տեքստային տեղեկությունը փորձ է արվում լրացնել կամ ձևավորել լուսանկարով, սակայն այդ երկուսն այնքան անհամատեղելի կամ նույնիսկ իրար հակասող են լինում, որ կորչում է տեղեկության արժեքն ընդհանրապես: Այս դեպքում անհասկանալի է մնում՝ եթե ֆոտոձևավորումն այդքան կարևոր է տվյալ տեղեկության համար, ինչո՞ւ է դրա անհաջող իրականացումով փչացվում այն ընդհանրապես:
Գուցե ուզում էին անել շատ լավ, բայց ստացվում է՝ ինչպես մի՞շտ:
Հայաստանյան մեդիայում անգամ մի քանի օրերի դիտարկումը տխուր արդյունքներ է տալիս:
«Սենսացիոն» նյութն այն մասին, որ Ադրբեջանի նախագահի կինը կարծես թե հանդիպում է Բելառուսի նախագահ Լուկաշենկոյի հետ, կարող էր և ունենալ սպասված ցնցող ազդեցությունը, եթե այդ կասկածելի տեղեկությունը չուղեկցվեր անհաջող «ֆոտոշոփով»:
Թեև անգամ անզեն տրամաբանությամբ է երևում միջամտությունը այդ լուսանկարին, սակայն, լրատվամիջոցը այն հրապարակելուց առաջ կարող էր պարզապես փնտրել Ադրբեջանի նախագահի կնոջ լուսանկարները և անմիջապես, հենց առաջին հանդիպած կայքերում գտնել այդ լուսանկարի օրիգինալը (կամ գոնե այն, ինչ մնացել է օրիգինալը որոշակի մշակման ենթարկելուց հետո):
Չէր խանագարի նաև սեփական լսարանի մասին ավելի բարձր կարծիքը լրատվամիջոցի կողմից:
Ֆոտոշոփի վերջին ամենաաղմկոտ պատմությունը թերևս ռուսական Առաջին ալիքինն է՝ ուկրաինական կործանիչի կողմից Դոնեցկում կործանված մալայզիական օդանավն խոցումը «հավաստող» արբանյակային լուսանկարի հրապարակումը:
Սակայն բնության ՝ «յուրաքանչյուր թույն իր հակաթույնն ունի» օրենքը ակնհայտորեն գործում է նաև տեղեկատվության ոլորտում, և լուսանկարի հավաստիության շուրջ կասկածներն ավելի շուտ հաստատվեցին, քան հերքվեցին:
Իսկ եթե անվանակարգերի բաժանենք ֆոտոնենգության այս շաբաթվա մրցույթը, ամենաէժանագինն, ինչ խոսք «Սևանցի տղամարդը չնայած կնոջ աղերսանքներին նրան ստիպել է խմբակային սեքսով զբաղվել» հրապարակումն էր՝ ուղեկցող լուսանկարով : Սոցիալական ցանցերում քննարկումների և քննադատության տեղիք տված լուսանկարը, նույն այդ ցանցի շնորհիվ, հայտնաբերվեց լրիվ ուրիշ վայրում, լրիվ ուրիշ բովանդակություն ուղեկցելիս:
Հետաքրքիրն այն է, որ երբեմն ՝գուցեև հավաստի տեղեկությունը կարելի է փչացնել անհաջող ֆոտոձևավորմամբ: Իսկ վիճելի ու կասկածելի տեղեկություններ հրապարակող հեղինակներին հասկանալն իսկապես բարդ է. չէ՞ որ հենց որպես խայծ տարածվող լուսանկարներն են առաջին հերթին զգոնացնում տեղեկատվություն սպառողին և զգուշացնում՝ «այստեղ ինչ-որ բան այն չէ»:
Մեկնաբանել